غربت در جاودانگی
مرد سبزی که شبی سرخ ترین گل را داد
اسمانی شد و آبی شد و بر خاک افتاد
درک حقیقت وجودی شهید به پهنای درک انسان کامل و به گستره معرفت
به صراط مستقیم است. شهادت، پیوند نا گسستنی با عشق عاشورا و ابا عبدالله
دارد و ازاینرو، میعادگاه همه انبیا و اولیا در برهه ای از زندگی کربلا بوده است.
کربلا میعادگاه عاشقان و طالبان کوی وصل در همیشه تاریخ است.
هر که با عشق پیوندی داشته باشد، می داند که شوق آتشی است که در
کانون سینه عاشق مشتعل می گردد که جز آب لطف معشوق، او را خاموش
نمی کند و اضطرابی است در دل که جز وصال معشوق او را آرام نمی کند و
حیرتی است در جان که جز مشاهده معشوق او را چاره نمی کند. بدین جهت،
عاشقان خدا در حقیقت متحدند و در عالم قدس هم وطن اند و در این عالم،
همسفر.
مَن کَان یَرجُو لِقَاء اللهِ فَاِن اَجَلَ اللهِ لَات
پس هر که داعیه شناخت شهیدان و وصف حالشان دارد، قبل از هر چیز باید
گذری با دل بر کربلا و کوی عاشقان داشته باشد، در میعادگاه حاضر گردد تا
نسیمی از عطر تربت شهیدان و نمی از آب حیاتشان نصیبش گردد. و آنکه بر
این کوی راه نیافته، توانی بر شرح و تفسیر وصفشان نیست.